قارچ گربه یکی از مشکلات پوستی این فلاین دوست داشتنی است. رعایت بهداشت محیطی، شناخت بیماری های پوستی گربه و حمام گربه اصولی از آن جلوگیری می‌کند. ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی قارچی از ﻧﻈﺮ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ در ﺑﺪن را ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ذﻳﻞ ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ:
ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی قارچی ﺳﻄﺤﻲ:
در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ، ﻗﺎرچ در ﺧﺎرﺟﻲﺗﺮﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﻮﺳﺖ و ﺧﺎرج ﻓﻮﻟﻴﻜﻮل ﻣﻮ اﻳﺠﺎد ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاﻳﻲ آن ﻛﺎﻣﻼً ﺳﻄﺤﻲ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻮزﻳﺲ و ﭘﻲﺗﻴﺮﻳﺎزﻳﺲ ﻳﺎ ﺗﻲﻧﻪآﻧﻴﮕﺮا(ﻛﭽﻠﻲ ﺳﻴﺎه).
ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی قارچی ﺟﻠﺪی(درﻣﺎﺗﻮﻣﺎﻳﻜﻮزﻳﺲ):
ﻋﻮاﻣﻞ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺴﻮج ﻛﺮاﺗﻴﻦدار ﭘﻮﺳﺖ، ﻣﻮ و ﻧﺎﺧﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮده و ﺿﺎﻳﻌﺎﺗﻲ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
بیماریﻫﺎی قارچیﻣﺨﺎﻃﻲ:
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪﻳﺎزﻳﺲ ﻛﻪ ﺿﺎﻳﻌﺎت اوﻟﻴﻪ آن در ﻣﺨﺎط ﺑﻮده و ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺨﺼﻮص ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺼﻮرت ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی قارچی زﻳﺮﺟﻠﺪی:
ﻗﺎرچﻫﺎی اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪه اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً در زﻳﺮ ﺟﻠﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ و اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺎﭘﺮوﻓﻴﺖ در ﺧﺎک و ﻳﺎ روی ﻧﺒﺎﺗﺎت زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮده و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی اﻧﺴﺎن و ﺣﻴﻮان از راه زﺧﻢ و ﻳﺎ ﺗﻠﻘﻴﺢ ﺑﻪ ﺟﻠﺪ و زﻳﺮ ﺟﻠﺪ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﭙﺮوﺗﺮﻳﻜﻮزﻳﺲ
ﺑﻴﻤﺎریﻫﺎی قارچی عمومی:
اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ در اﺛﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻋﻀﺎی داﺧﻠﻲ ﺑﺪن از ﻗﺒﻴﻞ رﻳﻪ، ﻣﻐﺰ، ﻛﺒﺪ، ﻃﺤﺎل، ﻛﻠﻴﻪ، ﻣﻐﺰ اﺳﺘﺨﻮان و ﻏﻴﺮه اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ
ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ:
رﻳﻨﮓ ورم ﻣﻌﻤﻮﻟﺘﺮﻳﻦ اﺻﻄﻼﺣﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی ﺳﻄﺤﻲ ﻣﺘﻌﺪد در ﻻﻳﻪﻫﺎی ﻛﺮاﺗﻴﻨﻲ ﭘﻮﺳﺖ، ﻣﻮ، ﭘﺮ و ﺷﺎخ در ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻣﺰرﻋﻪ، ﺧﺎﻧﮕﻲ و ﺣﻴﻮاﻧﺎت وﺣﺸﻲ، ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻧﺴﺎن اﻃﻼق ﻣﻲﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﮔﺮوﻫﻲ از ﻗﺎرچﻫﺎی ﻣﻴﺴﻴﻠﻴﻮمدار ﺑﺎ دﻳﻮاره ﻋﺮﺿﻲ، ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ، اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ آﻟﻮدﮔﻲ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ رﻳﻨﮓورم ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ.
درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ روی ﺑﺨﺶ ﻛﺮاﺗﻴﻨﻲ ﻏﻴﺮ زﻧﺪه ﭘﻮﺳﺖ ، ﻣﻮ و ﻧﺎﺧﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﻘﺎء ﺑﻮده و ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻻﻳﻪﻫﺎی زﻧﺪه ﭘﻮﺳﺖ را ﻣﻮرد ﺗﺎﺧﺖ و ﺗﺎز ﻗﺮار ﻧﻤﻲدﻫﻨﺪ . ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺮﺣﻠﻪ آﻧﺎژن از ﺳﻴﻜﻞ رﺷﺪ ﻣﻮ آن را ﻣﻮرد ﺗﺎﺧﺖ و ﺗﺎز ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻨﺪ. ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺟﻮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻐﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﻧﺎﺗﻮان و ﻳﺎ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﭼﺎر ﺿﻌﻒ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻤﻨﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻴﺰ در ﻫﺮ ﺳﻨﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد . ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﺎرﭼﻬﺎ ﺑﺮ روی ﭘﻮﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ،ﺣﺎﻟﺘﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻔﺘﺪ. ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺼﻮرت ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ از ﺳﻄﺢ ﭘﻮﺳﺖ ﭘﺎک ﺷﻮﻧﺪ و ﻳﺎ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ در رﻗﺎﺑﺖ ﻛﺮدن ﺑﺎ ﻓﻠﻮر ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﻧﺮﻣﺎل آن ﺣﺬف ﮔﺮدﻧﺪ و ﻳﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻣﺤﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه و اﻳﺠﺎد ﺑﻴﻤﺎری ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﻛﻨﻨﺪ.وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻗﺎرچ ﺑﺮ روی ﺑﺎﻓﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ، ﺳﺮﻋﺖ رﺷﺪ آن ﺑﺎﻳﺪ در ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎی ﺑﺎﻓﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻣﻲاﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮ روی ﺑﺎﻓﺖ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﺪ.
ﺑﺮای ﺗﻤﺎم درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ، ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﻋﻔﻮﻧﺖ، ﻛﻠﻨﻴﺰه ﺷﺪن ﺑﺮ روی ﻻﻳﻪ ﺷﺎﺧﻲ ﺑﺎﻓﺖ اﺳﺖ. ﺟﻬﺖ اوﻟﻴﻪ رﺷﺪ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﺒﻲ اﺳﺖ و ﺑﺮای ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن، رﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻜﺴﺎن و آرام ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد. از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﻗﺪرت ﺗﻬﺎﺟﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ زﻧﺪه را ﻧﺪارﻧﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﻳﺰاﻳﻲ اﻳﻦ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ داد، دﺧﺎﻟﺖ در ﺳﻨﺘﺰ و ﺗﺮﺷﺢ ﺗﻮﻛﺴﻴﻦﻫﺎ ، ﻣﻮاد ﻣﺤﺮک و ﻳﺎ آﻟﺮژنﻫﺎﺳﺖ.اﻳﻦ ﻣﻮاد راه ﺧﻮد را از اﭘﻴﺪرم زﻧﺪه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درم ﻛﻪ دارای ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻪ ﻋﺮوﻗﻲ و ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﺑﺎﻟﻘﻮه در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺗﻬﺎﺟﻢ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﻛﺴﻴﻦﻫﺎ و آﻟﺮژنﻫﺎﺳﺖ، ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ واﻛﻨﺶ اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲﺷﻮد. در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ رﻳﻨﮓ ورم ﻳﻚ درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺑﻴﻮﻟﻮژﻳﻚ ﺗﻤﺎﺳﻲ اﺳﺖ. ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ اﻳﻦ ﻗﺎرﭼﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدی ﺑﻪ ﻋﺪم اﻳﺠﺎد اﻳﻦ واﻛﻨﺸﻬﺎی اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد و در ﺷﺮاﻳﻂ اﻳﺪهآل ، ﻗﺎرچ ﻣﻘﺪارﻛﻤﺘﺮی از اﻳﻦ ﺗﻮﻛﺴﻴﻦﻫﺎ و آﻟﺮژنﻫﺎ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪن آﻧﺮا ﺑﺮ روی ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺿﻤﺎﻧﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ .
اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺎن اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﻫﺮ ﻗﺎرچ ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ . ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢ ﺣﻴﻮان دوﺳﺖ ، ﭘﻮﺳﺖ اﻧﺴﺎن را آﻟﻮده ﻛﻨﺪ ، ﺑﺜﻮرات ﺟﻠﺪی ﺷﺪﻳﺪی اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺧﻮد ﺳﺒﺐ ﺣﺬف آﻟﻮدﮔﻲ ﻣﻲﮔﺮدد .ﻋﺎدت ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺧﺎص ، ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﺪت ﺣﻀﻮر روی ﺿﺎﻳﻌﻪ ، اﻧﺘﺸﺎر ﺑﻬﺘﺮ آن و ﻣﺰﻣﻦ ﺷﺪن ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﻲﮔﺮدد . از آﻧﺠﺎﺋﻴﻜﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻮﻟﻜﻮل ﻛﺮاﺗﻴﻦ از ﻳﻚ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ ، ﺗﺼﻮر ﻣﻲﮔﺮدد ﻛﻪ ﻛﺮاﺗﻴﻨﺎزﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ وﻳﮋﮔﻲ ﺧﺎص ﻧﻴﺰ ﺑﺮای ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺎن ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ.در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ، اﻧﺘﺸﺎر ﻗﺎرچ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻳﺰ از ﻣﺮﻛﺰ ، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺮم ﺣﻠﻘﻪای ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﻢ ﻣﻌﻤﻮل اﻳﻦ آﻟﻮدﮔﻲ رﻳﻨﮓ ورم ﻧﺎﻣﻴﺪه ﺷﺪه ، ﻧﻮع ﺿﺎﻳﻌﺎت و ﻣﻴﺰان ﮔﺴﺘﺮش آﻧﻬﺎ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع وارﻳﺘﻪ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻴﺰﺑﺎن در دﻓﺎع از ﺧﻮد (اﻳﻤﻨﻲ) و ﻧﺎﺣﻴﻪآﻧﺎﺗﻮﻣﻴﻜﻲ و ﻧﻮع ﺑﺎﻓﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ، ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﺠﻮم درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی اﻧﮕﻞ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻛﺮاﺗﻴﻦ ﻣﻮ و ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻮاﺣﻲ واﺟﺪ ﻛﺮاﺗﻴﻦ اﺳﺖ ، رﺷﺪ آﻧﻬﺎ از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ اﺳﺖ و در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﺎﻻی ﭘﻴﺎز ﻣﻮ ، ﻣﻴﺴﻠﻴﻮمﻫﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺠﺘﻤﻌﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺣﺎﺷﻴﻪ ﻳﺎ ﻣﺮز آداﻣﺴﻮن اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ . ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﺳﭙﻮر ﻗﺎرچ در اﻃﺮاف ﺳﺎﻗﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ، ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺣﺎﺻﻠﻪ اﻛﺘﻮﺗﺮﻳﻜﺲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در آن ﺗﻜﻪﻫﺎی ﺧﺎﻛﺴﺘﺮی رﻧﮕﻲ در اﻃﺮاف ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد و ﭘﻮﺳﺘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣﻮﻫﺎ ﻣﻲرﻳﺰد .اﮔﺮ ﻗﺎرچ داﺧﻞ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ ﺷﺪه و در آﻧﺠﺎ رﺷﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻋﻔﻮﻧﺖ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه را اﻧﺪوﺗﺮﻳﻜس ﻣﻲﻧﺎﻣﻨﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت اﺳﭙﻮر ﻗﺎرچ در داﺧﻞ ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد . ﻫﺎﮔﻬﺎی اﻧﺪوﺗﺮﻳﻜﺲ ﻛﺎﻣﻼً ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻮ را از ﺑﻴﻦ ﺑﺮده و ﺳﺎﻗﻪ ﻣﻮ را ﭘﺮ ﻛﺮده و ﻣﻮ ﻣﻌﻤﻮﻻً زﻳﺮ ﻳﺎ در ﺳﻄﺢ ﻓﻮﻟﻴﻜﻮل ﻣﻲﺷﻜﻨﺪ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﭽﻠﻲ داﺋﻤﻲﮔﺮدد .ﺗﺮﺷﺤﺎت ﺑﺎﻓﺖ اﭘﻴﺘﻠﻴﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻫﺠﻮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ، ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪهﻫﺎی ﺑﺎﻓﺖ ﭘﻮﺷﺸﻲ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺷﺪه و ﻗﺎرچﻫﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻛﺮوتﻫﺎی ﺧﺸﻜﻲ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ ﻛﻪ از ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺑﻴﻤﺎری اﺳﺖ . ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻨﻮط ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﺮای
رﺷﺪ ﻣﻴﺴﻠﻴﻮم ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ آب و ﻫﻮای ﮔﺮم و ﻣﺮﻃﻮب و PH ﺧﻔﻴﻒ ﻗﻠﻴﺎﻳﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﻗﺎرﭼﻬﺎی ﻣﻮﻟﺪ ﻛﭽﻠﻲ ﻫﻤﮕﻲ ﻫﻮازی ﺑﻮده و ﺑﺮای اداﻣﻪ ﺣﻴﺎت ﺧﻮد اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻫﻮا دارﻧﺪ و ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎری در زﻳﺮ دﻟﻤﻪﻫﺎ و ﺑﺨﺼﻮص در ﻣﺮﻛﺰ ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻲﻣﻴﺮد و از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرود .در ﺣﻘﻴﻘﺖ روﻧﺪ رﺷﺪ ﻗﺎرچﻫﺎ از ﻣﺮﻛﺰ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﻮده ﻛﻪ از ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺟﺮاﺣﺎت ﺣﺎﺻﻞ از ﻗﺎرچ ،داﻳﺮای ﺑﻮدن آن اﺳﺖ. ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻳﻜﺴﺮی ﻋﻮاﻣﻞ از ﻗﺒﻴﻞ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎی ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﻨﺪه اﻳﻤﻨﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻔﻮﻧﺖ
FIV، ﺳﺮﻃﺎنﻫﺎ،ﻓﻘﺮﺗﻐﺬﻳﻪای، داروﻫﺎی ﺿﺪ اﻟﺘﻬﺎب و ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﻨﺪه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﻜﻮﻛﻮرﺗﻴﻜﻮﺋﻴﺪﻫﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺗﺎﺛﻴﺮ ژﻧﺘﻴﻚ ﻫﻢ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ را در ﻋﻔﻮﻧﺘﻬﺎی درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺘﻲ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﺑﺎزی ﻣﻲﻛﻨﺪ . اﻋﺘﻘﺎد راﻳﺞ ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﻣﻮ ﺑﻠﻨﺪ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎی ﭘﺮﺷﻴﻦو ﻫﻴﻤﺎﻟﻴﻦ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪﺗﺎ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﻣﻮ ﻛﻮﺗﺎه ؛ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﻤﺘﺮ ﺗﻴﻤﺎر ﻛﺮدن اﻳﻦ ﮔﺮﺑﻪﻫﺎ ﻳﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﮋادی ﺑﺎﺷﺪ.
ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی کلینیکی
ﺟﺮاﺣﺎت ﻛﻼﺳﻴﻚ ﻛﭽﻠﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻮاﺣﻲ ﺣﻠﻘﻮی وﺳﻴﻌﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ۱ ﺗﺎ ۴ ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ دﭼﺎر آﻟﻮﭘﺴﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺟﺮاﺣﺎت ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺑﻴﻀﻮی، ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﻳﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ دﻳﺪه ﺷﻮﻧﺪ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﺟﺮاﺣﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻮاﺣﻲ ﻓﻠﺲ دار ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻤﺎﻳﺰ و ﺑﺪون ﻣﻮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ وﻟﻲ در ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻮارد ﭘﻼک ﻫﺎی ارﻳﺘﻤﺎﺗﻮز اﻳﺠﺎد ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎی ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ اﻏﻠﺐ در زﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﻪﻫﺎی ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﻴﻤﺎری ﻗﺎرﭼﻲ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ. ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻼک ﻋﻔﻮﻧﻲ«ﻛﺮﻳﻮن» ﻧﺎم داﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﻓﺮوﻛﺶ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻳﻦ ﻗﺎرﭼﻬﺎ در ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻠﺘﻬﺐ ﻳﺎ ﭼﺮﻛﻲ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﻨﺪ. در ﺻﻮرت ﺑﺮداﺷﺖ ﭘﻮﺳﺘﻪﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻧﻮاﺣﻲ ﺣﻠﻘﻮی ﭘﻮﺳﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﺎن ﻋﺴﻞ و دارای ﺳﻮراخﻫﺎی ﻛﻮﭼﻚ ﺣﺎوی ﺗﺮﺷﺤﺎت ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﺮﺷﺤﺎت ﭼﺮﻛﻲ ﻟﺰوﻣﺎً در ﻧﺘﻴﺠﻪی ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ ﺑﺮوز ﻧﻜﺮده ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻗﺎرﭼﻲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﭘﻮﺳﺘﻮل و اﻛﺴﻮدا ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
رﺷﺪ ﻣﻮ در ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻬﺎی ﻣﺒﺘﻼ اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرت ﺗﺨﺮﻳﺐ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﺑﺎﻛﺘﺮﻳﺎﻳﻲ از دﺳﺖ دادن ﻣﻮﻫﺎ ﺷﻜﻞ داﺋﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﻣﻮﻫﺎی ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺗﻪ رﻳﺶ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﻳﻨﺪ. ﺑﻴﻤﺎری ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﻮدﺑﺨﻮد ﻣﺤﺪود ﮔﺮدد.
روشﻫﺎی ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداری و ﺗﺸﺨﻴﺺ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ:
ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻔﺮﻳﻘﻲ درﻣﺎﻓﻴﺘﻮز ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ و ﺗﻈﺎﻫﺮات ﻣﺘﻔﺎوت ﻇﻬﻮر ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﺑﻴﻤﺎری اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﻮد. ﭼﻮن اﻛﺜﺮ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎ ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻻر ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻔﺮﻳﻘﻲ اوﻟﻴﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻓﻮﻟﻴﻜﻮﻟﻴﺖ اﺳﺘﺎﻓﻴﻠﻮﻛﻮﻛﻲ و دﻣﻮدﻳﻜﻮزﻳﺲ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد.ﻛﺴﺐ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻛﻤﻚ ﻣﻲﻛﻨﺪ.زﻳﺮا درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎی ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻔﺎوﺗﻨﺪ و دوره اﻧﻜﻮﺑﺎﺳﻴﻮن آﻧﻬﺎ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(ﺣﺪود ۴ روز ﺗﺎ ۴ ﻫﻔﺘﻪ).ﻛﺸﺖﻫﺎی ﻗﺎرﭼﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه از ﻣﻮﻫﺎی آﺳﻴﺐ دﻳﺪه وﺗﺮاﺷﻪﻫﺎی ﭘﻮﺳﺖ، اﺻﻠﻲﺗﺮﻳﻦ روش ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﻣﻜﺎن دارد درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ از ﻛﺸﺖ ﻣﻮ و ﭘﻮﺳﺖ ﺳﮓﻫﺎ و ﮔﺮﺑﻪﻫﺎی ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻗﺎرﭼﻲ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻧﺪارﻧﺪ ﺟﺪا ﺷﻮﻧﺪ. در ﻣﻮرد ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداری ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ درﻣﺎﺗﻮﻓﻴﺖﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ اﺑﺘﺪا ﺳﻄﺢ ﺿﺎﻳﻌﻪ راﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﭘﻨﺒﻪ اﻟﻜﻞ۹۶ درﺟﻪ ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. ﻣﻮی آﺳﻴﺐ دﻳﺪه، ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﻳﺎ ﻛﻮﺗﺎه ﺷﺪه را ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﭘﻨﺲ ﺟﻤﻊآوری ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻴﻢ.
آزﻣﺎﻳﺶ اوﻟﻴﻪ: ﻻﻣﭗ وود : ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ﻛﻨﻴﺲ، ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم دﻳﺴﺘﻮرﺗﻮم و ﻣﻴﻜﺮوﺳﭙﻮروم ادوﺋﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم رﺷﺪ ﺑﺮ روی ﻣﻮ و ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺪن ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﺖﻫﺎی ﺧﺎﺻﻲ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، زﻳﺮ ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ ﭼﺮاغ وود اﻳﺠﺎد درﺧﺸﺶ ﺳﺒﺰ روﺷﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
