پاروا

Parvovirus سگ، اغلب به سادگی به نام parvo یک ویروس جدی و بسیار مسری است که اکثر قنات ها (سگ ها، گرگ ها، روباه ها، کویوت ها و غیره) را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری بالقوه مرگبار به سرعت به سلولهای بدن تقسیم می شود، به خصوص سلول های روده و مغز استخوان. پاروویروس سگ باعث اسهال شدید، استفراغ و بی حالی می شود.
علائم پارو در سگ ها
علائم معمول parvo عبارتند از اسهال ، استفراغ ، از دست دادن اشتها و آرامش. این ویروس به سرعت گروهی از سلول های بدن را که سرعت تقسیم بالایی دارند، مخصوصا مغز استخوان و سلول های روده را درگیر میکند. پس از اینکه مغز استخوان تحت تاثیر قرار گرفت، تعداد گلبولهای سفید خون کاهش می یابد و سیستم ایمنی بدن شروع به ضعیف شدن می کند. هنگامی که سلول های روده ای تحت تأثیر قرار می گیرند، پوشش روده آسیب می بیند و بدن دیگر نمی تواند مواد مغذی را جذب کند یا غذا را به طور مناسب هضم کند. نتیجه تهوع، استفراغ و اسهال شدید است.
اسهال سگ Parvo به طور معمول خونریزی با بوی بسیار بدتر از مدفوع طبیعی است.
در سگ ممکن است سپسیس، عفونت خون ایجاد کند که ممکن است رخ دهد وقتی که دیواره روده نمی تواند به عنوان یک مانع در مقابل باکتری عمل کند.
تشخیص زودهنگام و مراقبت های دامپزشکی فشرده بهترین دفاع در برابر بیماری است.
تشخیص این بیماری بر پایه علایم بالینی، پارامتر‌های هماتولوژی و بیوشیمیایی (نوتروپنی، لنفوپنی،هیپوکالمی، هیپوگلیسمی و هیپوپروتئینمی) تقریبا ساده و راحت می‌باشد. هر دو آزمون آزمایشگاهی الایزا و ‪PCR‬، جهت تشخیص ‪DNA‬ ویروسی به آسانی قابل دسترس و نسبتا ارزان قیمت است.

بیشتر بدانید:تغذیه در سگ ها

بیماران بستری شده با استفاده از درمان‌های حمایتی نظیر مایع درمانی، مکمل‌های حاوی پتاسیم، درمان آنتی‌بیوتیکی وسیع‌الطیف، تغذیه مناسب، ترکیبات ضد تهوع و داروهای تقویت کننده سیستم گوارش، بطور موثر درمان می‌شوند.
در رابطه با آنتی‌بیوتیک‌های موثر، می‌توان در شروع خط درمان از ترکیب پنی‌سیلین‌ها و سفالوسپورین‌ها استفاده نمود و سپس در صورت موثر نبودن آنها، در مرحله بعدی، استفاده از  فلوروکینولون‌ها (البته با توجه به اثرات نامطلوب این دارو بر غضروف های مفصلی در حال رشد توله‌سگ‌ها) توصیه می‌گردد.
البته در شرایط حاد بیماری، استفاده از اینترفرون نوترکیب گربه و کلوئید درمانی نیز می‌تواند سودمند باشد. البته این روش‌ها به طور معمول مورد استفاده واقع نمی‌شوند.
با توجه به ماهیت واگیردار ویروس، قرنطینه جدی حیوان بیمار بسیار ضروری است. البته لازم به ذکر است که هزینه‌های درمانی و پرستاری از حیوان در بیمارستان، پرهزینه وگزاف می‌باشد. لذا مراقبت‌های سرپایی در مواردی از بیماری که بایستی به دقت انتخاب ‌شوند نیز گاهی موثر و ارجح خواهد بود.
اگرچه واکسیناسیون بر علیه ‪CPV2‬ در دسترس بوده و به طور موثر از ابتلا به بیماری پیشگیری خواهد نمود، اما معمولا وقوع بیماری در مناطقی شایع است که به علت وضعیت نامناسب مالی، واکسیناسیون حیوانات به درستی صورت نمی‌پذیرد.
با اینکه بیماری در ۹۱ درصد از موارد در صورت عدم درمان در توله‌سگ‌های آلوده کشنده خواهد بود اما در صورت رسیدگی و درمان‌های حمایتی به موقع، ۹۵ تا ۸۰ درصد از بیماران بهبود می‌یابند.